Voor Rob Cerneüs is beeldhouwen niet zijn vak, maar zijn leven.
Hij heeft een enorme drang om te scheppen in steen en brons; zowel figuratief als abstract, waarbij menselijkheid en warmte behouden blijven. Evenals bij de beelden van Moore en Hepworth nodigen zijn beelden je uit om ze aan te raken en eromheen te lopen. Cerneüs vindt het een noodzaak om als kunstenaar anders dan de rest te zijn. ‘Anders’ zijn, dat wil zeggen: helemaal jezelf durven zijn en ‘er dwars doorheen kijken’. Hij legt in zijn beelden die zaken vast die er in ons leven werkelijk toe doen: liefde, warmte, geborgenheid en troost.